Cəlil Cavanşirdən haykular

 

1.

Laqeyd ulduzlar altında,

Təkcə qurbağalar oyaqdır.

Gölməçə susuzdur.

 

2.

Siçanlar gəmirir döşəməni

Zülmətdə bom-boz görünən,

Qonşumun tərkedilmiş evində.

3.

Geri dönmə artıq.

Tənhalığımın

İlk dolusu da düşdü… 

4.

Ay aman!

Sevgiləri yalan dünyada

Hələ də çobanyastığı çiçəkləyir. 

5.

Yağışın yağmağı azmış kimi,

Qızılgüllər də ləçəklərini tökür

Quşları susmuş bağçada.

6.

Ayrılıq əzabı.

İztirablı yay gecəsində,

Nəğməsi susub dağ çayının.

7.

Əl saxladı dilənçi,

Qoparmadı

Çobanyastığının son ləçəyini.

8.

Tənhalıq eynidir hər yerdə,

Külək əsəndə,

Qapıya qaçırsan.

9.

Dolu yağdı.

Yerdə

Alça çiçəkləri açdı.

10.

Qızım çələng hörür çiçəklərdən,

Külək

Saçlarını dağıdır.

11.

İndi yanağımdan düşən göz yaşı

Bəlkə on il sonra

Yağacaq məzarımdakı çiçəklərin üstünə.

12.

Yağdı yaz yağışı,

Yudu yol kənarındakı

Ağacın tozlu yarpaqlarını.

13.

Heç vaxt olmadığın bu bağçada

Nərgiz çiçəkləri

Ölümə bənzəyir.

14.

Quşlar hay-küy salır.

Alma çiçəklərini üşüdür

Yaz qarı.

15.

Sən heç bilirsənmi, külək

Bu boş evdə

Necə səs salır?

16.

Sükut və gecə.

Ay boylanır

Budaqların arasından.

17.

Ovçu tətiyi çəkdi.

Cüyür hürkdü.

Üç-beş damcı qan çiləndi kəklikotunun üstünə.

18.

Qızım üzünü turşudur,

Yanağından süzülür

Quzuqulağı şirəsi.

19.

Payızdır.

Boş qalmış evin

Zivəsində quşlar yellənir.

20.

Palıdın budaqlarında

Titrədi iki yarpaq.

Qucağını açdı torpaq.

21.

Əvvəlcə bir dəstə nərgiz çiçəyi

Sonra

Ürəyini vermişdi mənə.

22.

Yağışdan islanmış sərçə balası

Ac pişikdən gizlənir

İslaq kolun dibində.

23.

Cücələr

Bölüşə bilmir cücünü.

Otların dibinə sürünür soxulcan.

24.

Biçilmiş zəmidə

Son nəğməsini oxudu torağay.

Qəfil yağış başladı.

25.

Uşaqlar arzu tutub

Yolur çobanyastığının yarpaqlarını.

Kəpənək kədərlə vurnuxur.

26.

Elə ki, unutmağa çalışıram,

Yaz yağışı başlayır.

Torpaq qoxusu dolur evimə.

27.

İtlər hürüşüb susdu.

Kimsə,

Sabah namazına tələsir küçədə.

28.

Bir at kişnəyir yamacda,

Yovşan qoxuyur nəfəsi,

Çidarını qırır…

29.

Gün batır,

Qaranquş vurnuxur eyvanda,

Balaları ağzını açıb.

30.

Ay əriyir.

Qaranlığı soyunur gecə,

Günəşlə sevişəcək.

31.

Çay kənarında atılmış

Uşaq ayaqqabısına qonur kəpənək.

Göz yaşını silir qadın.

32.

Azan səsi pozur gecənin sükutunu,

Köpəklər hürüşür,

Ulduz axır.

34.

Duman çəkilir dağdan.

Maral böyürür

Palçıqlı yaylaq yolunda.

35.

Arılar çiçəyə qonur.

Masanın altındakı qəndə,

qarışqalar daraşıb.

36.

Yaydır.

Otu biçilmiş bağçada

Daş üstündə günəşlənir kərtənkələ.

37.

Mən iztirab çəkirəm,

Nərgizlər açanda da,

Hətta onda da…